نقش مدیریت شهرى در توسعه پایدار

امروزه صنعت گردشگرى پایدار دربسیارى از کشورها به منزله نمادى از هویت فرهنگى و یکى از منابع مهم کسب درآمد است. این صنعت آنچنان در توسعه اقتصادى- اجتماعى کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامرئى نامیده‏اند. در این راستا با گسترش مراکز شهرى و رشد پدیده شهرنشینى، اشتیاق به سیاحت وسیروسفر افزون شده، به طورى که مشتاقان این امر با عنوان «گردشگر» در اقصى نقاط کره زمین امر گذراندن اوقات فراغت را تکامل بخشیده‏اند. بدین لحاظ توجه به ماهیت گردشگرى و پیامدهاى ناشى از آن، لزوم تحقیق و مطالعه را در این موضوع بر مجامع علمى جهان آشکار کرده است . اما یکى از موضوعات اساسى و قابل توجه در زمینه توسعه صنعت توریسم در شهرها به بحث مدیریت شهرى مربوط مى‏ گردد. به عبارت دیگر مى‏ توان گفت مدیران و مسئولین شهرى نقشى بسیارقابل توجه در ساماندهى و مدیریت این صنعت در شهرها و نقاط پیرامونى ایفا مى‏ کنند بویژه براى کشورى مانند ایران که با داشتن گنجینه‏ هاى متنوع مذهبى، فرهنگى، هنرى و طبیعى در شهرها تاکنون نتوانسته با فائق آمدن بر مشکلات و موانع سدراه صنعت گردشگرى به جایگاه شایسته ‏اى در جهان دست یابد. در این مقاله سعى شده که با یک دید جامع نگرى جغرافیایى به رابطه و تعامل بین مدیریت شهرى و توسعه صنعت گردشگرى پرداخته شود و درپایان راهکارها و پیشنهادهایى جهت توسعه این صنعت ارائه گردد که امیدواریم زمینه ساز تحقیقات بعدى قرارگیرد.